Soğuktu yeryüzü
Buz tuttu kelimeler dilimin ucunda
Kuşlarda bir yaşama telaşı
Göç yolu hayli kalabalık
Terk mi etmeli bu şehri
Sıcaklığına kanat mı çırpmalı
Kuşlar misali
Rüzgarın asiliği ağaçlara
Kırılan dallara
Savrulan yapraklara
Başı boş sokaklara delice
Gökyüzün kışı çoktan gelmiş
Henüz bir sonbaharın deminde
Yasladım gözlerimi usulca uzaklara
Buğulu camların ardında saklanıp
Uğurladım kendimi
Göç eder gözlerim
Sensizliğin sensizliğin
Gün batımlarına

Hiç bu kadar telaşlanmamıştım
Bir şiiri yazarken
Okurken bir kitabın en güzel yeriydin
Saçlarının kıvrımları gibi
Dolandı kelimeler boğazımın dibinde
Dilimin ucun daydın oysa
Soluksuz yazacaktım
Yağmur olup yağacaktın
Düşecektin şiirlerimin en güzel yerinde
Anlatabilseydim gözlerini
Uçsuz bucaksız bir uçurumdan
Bırakacaktım kendimi
Gözlerinin derinliğine
Asacaktım kibrigi nin her teline kendimi
Bilemezdim gözlerinin kifayetsiz olduğunu
Görmeseydim inan ki
Kahvesinde bir pınar
Yüzün mevsimlerin en güzeli
Gamzelerinden yürür ilkbahar
Susacaktım
Kalacaktım öylesine
Topraktan filizlenen her bir çiçeğe
Sen diye bakacaktım
Duymasaydım o güzel sesini
Hep sessiz kalacaktım
Yanacaktım
Yakacaktım içinde kaybolduğum geceyi

Şimdi
Yusuf un atıldığı kuyuda çaresiz
Sahra çölünde kimsesiz
Karanlık bir odada
Duvarların altında kala kala
Parmaklarım bir kalemin ucunda
Bıraksam düşeceğim
Yazmazsam öleceğim
Sahipsiz kalacak şiirlerim
harın la nar olur aklım
Karanlığa parça parça dağılır
Haydi gel toparla beni uslan dır
Asıl şimdi yazmalı senli şiirleri
Bir hançerin ucundaki şafağı
Birde gözlerinde büyüyen başağı
Asıl şimdi yazmalı seni
Şimdi yazmalı...