siz bir çiçeğe kardeş olmalıydınız Aleksandra
beyaz yüzünüzde yer aramalıydı arı kelebek
o kadar ince bir dokunuştunuz ki, görmediler
sesiniz dağılıp gitti rüzgârlarla
anlamıydınız boşa savrulmayan sözlerin oysa
en çok size yakışırdı,düğümü sevgiyle açılan söz


şöyle nokta kadar bir karaltı yoktu yüzünüzde
esintiye bıraktınız nedense kırılgan ellerinizi
kimse tutmadı diye üzülürdünüz
bilmezdiniz ki diğer eliniz tutabilirdi yek diğerini
insan kalbi önce kendinin yaşaması için atar
sonra sesini duyurur bir başkasına


ah Aleksandra! ben olmaya çalışırken siz
akşamlar yoksul bükülüşler bıraktı kırılgan ruhunuza
sanki sura üfledi de israfil dümdüz oldu dünya
bir araba tekerleği gibi yuvarladılar kaygan yerde
başı göğe ermedi şeytan yüzlü adamların
kapandı su yolları, yağmur göğüne çekildi
güçleri yetmedi, çölde mecnun olmaya


siz önünüzde eğilsinler istemezdiniz ama
değer bulmak isterdiniz insan canında
bir kuru yaprak örneğin savrulmak istemezdiniz
yemyeşil, sımsıkı sarılmışken çiçeğiniz dalına
düşsün istemezdiniz gülleriniz
ne de kurutulsun kökünüz

Ah Aleksandra! olmadı bakın asvaltta topuk izleriniz
yalpalıyor konuşmalarınız gibi, düştü düşecek bir kadın
eski gülüşlerini arıyor, eteklerinin dokunduğu günlerden
bir adam çoktan kendi mezarını kazmış, gömülmüş
diğeri can çekişiyor sevdadan
uzaklarda yankılanan usul sevginizi arıyor son bakışları



Glenay / 27. 11. 2014