UTANDI…
Öyle bir yangın ki yürekte yanan
Onu söndürecek yel de utandı
Lal olsun dillerin sevgiyi anan
Yalanı söylerken dil de utandı,

Şu koskoca yürek sana dar mıydı?
Benden çaldıkların sana kâr mıydı?
Giderken vedaya yüzün var mıydı?
Gizlice sallanan el de utandı,

Bu yaşanan şeye bir isim kondu
Benim için bu aşk ilk değil sondu
Vedakâr busen de buz oldu dondu,
Harından vazgeçen kül de utandı,

Eller birleşirken mevsim aramaz
Gönül yeşerirken yaprak sararmaz
Gün batar, ay gider, yıldız kararmaz
Lambaya can katan tel de utandı,

Bahtıma karalar yazdırdın gittin
Felek çemberini azdırdın gittin
Usandım hayattan bezdirdin gittin
Bülbülün sevdası gül de utandı,

Sandalda her gece mehtaba erdik
Ay şahit, dünyaya mutluluk verdik,
Güneşim ol derken nasıl everdik
Yakamoz utandı göl de utandı,

Söylediğin son söz bağrımı deldi,
Ömrümüz tükendi son ana geldi,
Kahrolsun o falcı her şeyi bildi,
Mutluluklar diyen kul da utandı.. Osman AVCI
19.11.2014 – 01.30