Gözlerim açık.
Bakıyorum ama göremiyorum.
Yoksun hiçbir yerde.
Sanki mil çekilmiş,
İkisinde de siyah bir perde.
Ben miyim bu acıların hedef tahtası?
Bakarım göremem,
Yürürüm gidemem.
Orada olduğunu biliyorum ama,
Nekadar uzatsam da kollarımı,
Seni birtürlü tutamam.
Kaderin oyunu mu ?
Yoksa imtihanı mı rabbimin?
Belki de olmamalıydık.
Aynı anda bu dünyaya doğmamalıydık.
Aynı şehirde bulunup,
Aynı havayı solumamalıydık.
Gülmemeliydik birlikte.
Bir simidi ikiye bölmemeliydik.
O güzel nisan yağmurunda kolkola ıslanarak,
Aynı yolda yürümemeliydik.
Ne rehberimizde ne de hafızamızda.
Olmamalıydı telefon numaramız.
Herşeyimiz ile bir değil,
Tümü ile ayrı olmalıydı umutlarımız.
Madem bulduk birbirimizi.
Ne sen gitmeliydin bu sevdadan,
Ne de ben yanmamalıydım.
Sen benim ben de senin olmalıydım.
Ya ben gelmeliydim senden önce,
Ya da ben öldükten sonra
Sen doğmalıydın.
___________Murat BULUT