Ah! ne aysız geceler bağladı beni
Rüyâlarımda sıcak yaz günlerinin güzelliği
Kaldırımlarda elleri ceplerinde insanlar
Dövüyor sokakları

Köşe başlarında şehrin fersiz ışıkları
Yüreklerde uzun havalar
Silinmez bir Türkünün nidasında
Kapılmış gidiyorum

Başladı hüzün mevsimleri


Sesinde sessizliğin düşüncesi
Hüküm sürüyor
Yanıp sönüyor
Bir gemici feneri gibi

Alıp gidiyorum kendimle beraber
Nereye gidersem düşünceleri
Yıldız değmemiş geceleri gökkûbbe
Unutmuş gülmeyi gökyüzünde

Bulutlar raks ediyor
Islak gecenin zifiri zemherisi yakın
Ayın şavkı ısıtmıyor
Dağlar başına yağan ilk kar’ın

Bak yine yaşıyor
İnsanoğlu gülüyor arsız
Her gün aramızdan
Birileri ayrılıp giderken
Ağlayıp sızlasa da az biraz
Hayat dediğin sürüyor yaşayanlara

Mevsimler geçiyor
Geçiyor günler geceler yıllar
Koşuyoruz zamanın arkasından
Su gibi akıp gidiyor
Doğanlar büyüyor
Ölenler ırıyor
Birbiri ardına akıyor kum saatleri

Artık pencerelerde yok bahar kokusu
Atar nabza kışın dokusu
Aysız gecelerin kokusu
Siner geceye güz güllerinde

Güzeldi yaşandı bitti
Ne gençlik sevdası
Ne yetim eli
Dişi gülmez hayatların sebebi
Gözlerde tomurcuk oldu
Yağmurun yaşın incisi

Ne bahtiyar günü bulut kapladı
Kızıl yapraklar ağlattı ağaçları
Çöpçüler topladı kavak ağaçlarının
İri yapraklarını dövdü ayaklarımız
Çıplak kaldırımları

Nurten Ak Aygen
26.11.2014