bogazımda yutkunamadıgımla bırak beni
cıkarken
ben de bir sure sonra bırakıp gidicem kendimi...

sustuklarımız ve konustuklarımızın birbiriyle olan cıkarlarından arta kalanları al
iç çekişlerimi bırak
birde bakısmalarımızı
cıkarken umutlarımı al ve uzaklas benden
ben ve ben eksenli bir dunyanın butun kokuşmus bencilliğinden...

ne yalnızlıktan atılan kısa mesajlar
ne de oraya buraya yazılan kısa dortlukler
aranan yanlıs numaralardaki insan sesini böyle severmiş,
insan
en sevdiği
surekli yeni susmalar yaratıp
bir turlu dinlemeyi öğrenemedigi icin...

kırılıyorken sözlerime
ve ben seni kırmamak icin daha sıkı sarılmak ister gibi
düşürmesin diye avuclarının arasında sıkar gibi
billur bir güzelliği
parcaların tenime batması
ve kanaması içimdeki boslugun
ne canımın yanması bu
gözlerimden süzülen
ne caresizliğimin öfkeye dönüşmesi
belki de zararlarını onceden tahmin edemedigim bir yıkımın
artcı sarsıntılarıdır
enkaza dönmek umrumda deil...
gözlerimden süzülen
billur güzelliğiyle bir sevdanın
sakınmak isterken kendi elimle
kanatılmasıdır....

yarımı bana bırak
yaramı açık
kan kaybından ölmeliyim bir an önce
kanamıyorsam ardından bu en buyuk ayıp
tüm tıbbı mudahalelere ragmen yasatılamayan bir sevdaydı bizimkisi
bir soguk makinaya bagımlı
yapılan butun nakilleri rededen...
şimdi git
üzerimi ört
ısıkları kapat ve fişini çek bu makinanın
cıkarken....