tün gün pervaneyiz gül ve dikene berdevam
şems doğuyorsa iblisin gemisi yüzüyor diye mi
namertler dönsün dönebildiği kadar
pervasızca namussuzca
tüm büyüler musa’nın karşısında kayıp değil mi zaten
varsın savaş etiği ihlâl edilsin diledikleri kadar
onlar söz gemisini yürütsünler...



çevirsin dikenli teller hudutları
mühürlü olsun gözleri, kulakları, lâl dilleri
gökyüzü ve martılar yeter bize
ve masmavi deniz...



sizin olsun gökyüzünü dolduran kara bulutlar
nasıl olsa yağar yağmur, güneş gülümser
toprak kokusunda yeniden doğarız biz
sizin olsun çaldığınız ne varsa
hepsi karun gözlerinize armağan...



ins ve insan denizinde balıklar kim
kim bu avcılar ?
alçakların ellerinde bıçak
kur’an ayetleri utanmadan dillerinde
her yer bozulmuşluk her yer nifak
değerler hani nerde !



hiç uzak sınırlara çıkmam içimize battıkça
yanı başımızdaki komşu, akraba, tüm efrada taziyemiz
biz yine ezgilerimizi söyleriz...



adem’in ilk neslinden gelmiyor mu aşk ve nefret
ki adem’in aşkı yeter bize
cennet’ten vazgeçercesine havva için
elma sadece görünen sebep aşkı bilen için...
varsın gülsün gülebildiği kadar iblis
ne büyük aşk o
cenneti cennete değişmek...



son nesliyiz adem’in
ezgimiz bitmez hiç
yine de umuda, aşka inanırız
ve ALLAH’a...
inanmak istiyorum insana
ins’an
şarap olduktan sonra
eskimekten kim korkar ki
sen de susma
biz hiç susmayız
ses ver
s u s m a !