Mûcize arayan aslına baksın
Öze ün seçilmez genler içinden...
Âkıbet âşikar; yine topraksın
Gafletle geçilmez günler içinden.

Sermâye-i güzîn iraden, usun
Îmândır dermânı gönülde pusun
Görüp makamını Derviş Yunus’un
Yön ara kendine yönler içinden.

Niyetin halis de Hakk’sa emelin
Boş kalmaz avucun, açıksa elin
Aslolan bugündür, yoksa amelin
Teselli derilmez dünler içinden.

Zordur pusulasız menzile varmak
Ne ayıp, ne günah bir adres sormak
Mevlânâ "gel" derken olur mu durmak?
Cân ara kendine canlar içinden.

Basiret bağlıysa cürm olur ufak
Hayâle, düşlere dar gelir âfak
Sanma ki, "her zaman sökecek şafak,
Güneşler doğacak tanlar içinden."

Ömür ok misâli, gerili yayda
Çok "şükür borcu"n var her nimet, payda
"En" güçlü, "en" zengin dense ne fayda
Elde kalana bak "en"ler içinden!

Bin günah yükleyip her bir nefese
Aldanma bu fâni süslü kafese
Bir yol yaklaş hele, kulak ver sese
Ne "vah"lar geliyor sinler içinden.

İnsan akıl etse, olsa az zeki
Nefsin her emrine der mi ki peki
Binlerce senelik yaş olsa ne ki?
Son nefes sayılır binler içinden.

Bu Kur’an Resul’den bize emânet
Davâsı olana zor gelmez nöbet
Her harfin, imlânın hükmü var elbet
Noktalar ayrılmaz nun’lar içinden.

Mâdem ki O’nadır sonunda avdet
Bir tek Yaradan’dan umulur medet
Gâye huzur ise gerçek saadet
İslam’da bulunur dinler içinden.

Mecit AKTÜRK