Kül rengi,şimdi,
Bir zamanlar güzelliğine düşman,
Hayallerini yaşamış,
Beyaz’a çalan gözlerin.

Bitkin düşmüş ,hayallerin,
Hayallerinle beraber zamana yenilmiş,benliğin.

Hissedebiliyor musun?
Özledim,seni,
Aslında özlediğim,
Biliyorsun,
Seni sen yapan hayallerin.

Gecelere,düşman olmuş gözlerin,
Sevdiğim,çok sevdiğim gözlerin.

Yaşanılabilecek bir şeyde kalmamış,
Bir beyazca hayatın,
Solgun yüzü olmuşsun.

Her dokunuşunda hayata,umutların,
Acı verir olduğunu bilmek,
Vazgeçirmiyor,değil mi?
Duyguların düşüncelere yön vermesini.

Ölümle,yaşam arasındaki benzerlik,
Hayata dair kayıpları olsa gerek,
Özgürlüğün.
Özgürlüğünü arayan savaşçıyı düşün,
Güç verebilir yaşama dair,
Kaybettiğin benliğine.

Bir bilmeceydi,
Aşklara kafi gelmeyen yalnızlığımız,
Özgürlüğü emanet etmiştik,biliyorsun,
Tüm sevgilere.

Şimdi,hüzünlerin,
Kaybettiklerinin verdiği acıların, olgunluğuyla,
Meyvelerini vermeye başlamış,
Yitirdiğin aşklara.

Olması gereken bu muydu?
Yaşanılması gereken,
Peki ya şimdi,
Hesabını kim verecek,
Zamana ağlayan yılların.