Bugün sabah olmuş muydu?
Yoksa içinin karanlığı mıydı?
Havayı bu kadar karamsar yapan
Koştu
Açtı kalın perdeleri
Araladı buğulu pencereyi
Gözleri mi buğuluydu pencere mi?
O da ayrı bir muammaydı
Sabahın ayazı yalarken bedenini
Ürperdi tepeden tırnağa
Duygularının tercümanıydı
Böylesi hava…

Çekti sandalyeyi cam kenarına
Sanki birini bekler gibi dikti gözlerini sokağa
Yoktu öyle güzel manzarası
Birinci katta nasıl bir manzara olurdu ki?
Ağaçları katledilmiş
Yeşilliği çimentoyla boğulmuş beton yığınları
Yıkıma hazırlanan binaya takıldı gözü
İç çekti içten içe
Ne anılar saklıyordu kim bilir o duvarlar
Nelere şahit olmuştu da susmuştu yıllardır
Ser verirde sır vermezdi
O kadar iyi ve kötüyü barındırmıştı
Ve sonunda yenilmişti yıllara
Yok, olup gidecekti işte…

Sokakta hayat olduğunun tek işareti
Hemen karşıda ki okuldan gelen
Çocukların neşeli cıvıltılarıydı
Oysa bekliyordu
Neyi beklediğini bilmeden
Zil çalıp da çocuklar derse girince
Sokak yeniden sessizliğini büründü
Bulutlar bu fırsatı kaçırmadan
Uydu kasvetli havaya
Gözyaşlarını akıttı damla damla…

Evet,
Beklediği
Ama neyi beklediğini bilmediği gelmişti
Gözleri çakmak çakmak
Elleri titreyerek soydu ruhunu çırılçıplak
Salı verdi sokaklara
Daha bir hızlanmıştı yağmur
Yağmur busesini kondurdu ıslak ıslak
Yaşanmışlıklarını yıkıyordu
Koşuyor koşuyor
Nereye gittiğini bilmeden koşuyordu
Yorulması gerekirken tam tersi hafifliyordu…

Sırılsıklam
Her zerresi vıcık vıcık olana kadar koştu
Arınma seansı dedi içinden
Yağmur yıkıyordu
Yaşanan ızdırapları
Kararan umutları
Griye dönen zamanları
Ellerinden çalınan maziyi
Kamburlaşmış ihanet hançerlerini
Beli bükülmüş sadakatsizlikleri
Feri kalmamış güvensizlikleri…

Yağmur özgürlüğü sunuyordu avuçlarına
Pencere kenarında belirdi bir anda
Yavaşça içeriye süzüldü
Damlalardan iz bırakarak
Yürüdü koridor boyunca
Bıraktı kendini çıplak ve ıslak
Mavi çarşaflara sere serpe
Acaba arınmış mıydı sizce?


20.11.2014_______________Seher_Yeli Seher Zerrin Aktaş