Şimdi ben
Guevara’ nın
havaya çizdiği eğrisinden
Kafkanın bir böceğe dönüşen kimliğine kadar
gidiyorum geriye.


Belki bende sıradan bir manyak olabilirdim
şiir yazmak yerine aşçılıkla uğraşsaydım.



Kadınları anlamam
onları anladığım kadar
günü çarşıda harcayan
hiç birini almadan çıkan.
taraklı ve büyükse ayakları
hiç biri yakışmazdı
önümde diz çökerek
kunduracılar verdi bana bu sırrı.



Dokunabiliyorum Nazım’ın tutsaklığına
benzer bendeki yokluğun sınırlarına
mantıksız bir sebep gibi bakarlar
bir böcek gibi kıvranışıma.



Bir eksikliktir
hayata bir sıfır yenik başlayan hayatım
babam öldüğünde ben Orhan Veliyi de anladım.
Dante gibi nefret etmediğim için babamdan
yinede şanslı bir çocuk sayılırdım onlardan.

Bildiklerim bilmediklerimden çok değil
yaşadıklarım
yaşamadıklarımdan az.


Ne tuhaf.
Hiç bir konuda deha değilim
İntihar edecek kadar mutsuz da olmadım hiç.




Ölüme yenik düşmeyecek kadar akıllı
hayata katlanacak kadar deliyim.


m-jgan