GELSEM

Güneşli bir bahar sabahında ,
Ağaçlar çiçek açarken ,
Köstebek tünel kazarken ,
Arılar bal toplarken gelsem .
İpini koparmış uçurtma gibi ,
Düşsem ayaklarının dibine ,
Al uçur desem ,
Uçurur musun beni …

Ya da ,
Yağmurlu bir sonbahar akşamında,
Saçlarım sırılsıklam hasretten .
Yüreğim pır pır ederken
yaralı serçe misali ,
Konsam pencerenin demirlerine ,
Alıp ellerine,
ısıtır mısın beni ..

Mesela ,
Mehtaplı bir yaz gecesinde ,
Kayan yıldızlar gibi ,
Işık şelalesiyle dolsam odana .
Girsem aşk dolu rüyalarına,
Sarar mısın beni ,
kollarınla sıkıca …

Hani olur ya ,
Karlı bir kış gününde ,
Aniden çıkıveren kardelen gibi
Açsam kapının önünde ,
Güneşim olur musun …

Desem ki ey sevgili ,
Zincirlerini kıran ,bir spartaküsüm şimdi .
Geldim günahlarım, sevaplarımla
Bir ahtapotun kollarıyla sarışı gibi ,
Sıkıca sar beni ,sakın bırakma desem ,
Sarar mısın bilmem ki
***
Hasret, özlem ve sevgi dolu duygularla yüklü yüreğin; vuslat-ı visale "destur ver geleyim sevgili" çığlıklarıydı eser...

Bir ışık yaksa maşuk; "" koşa koşa gidecek bellii ki aşık"" dedirten mısralardı muhteşem şiir...

Aşk işte, sevgi, sevda bu, kah çağırır, kah çağır der...

Büyük aşklar zor olan, imkansız olan, vuslatı bir türlü serap olan aşklardır usta...

Bu yüzdendir Aslı'yla Kerem' in, Leyla ile Mecnun',un ve Ferhat ile Şirin'in aşklarının destanlaşması...
Hep merak etmişimdir vuslatsız aşkların kutsallaşmanın nedenini...

Eser çok çok harikaydı, yürek Sevgi kusmuş ağız dolusu, buram buram hasret kokuyordu mısralar.

İtiraf edeyim ki; serbest şiirlerini okuduğumda "bu şiir yürekli şaire hep serbest yazsa keşke dedim, bir öteki hece şiirini okuduğumda ise; hep hece yazsın bu kalem demi dir hep..
Zordur iki ayrı dalda hit eser çıkartmak...
Lakin başarıyorsun.
Bana ayakta alkışlamak düşüyor.
Ve alkışlıyorum.
Tebrikler
En kalbi duygularımla kutluyor, selam ve saygılarımı sunuyorum öğretmenim.
Hürmetlerimle
Figani