Bir çocuk bağırdı karşıdan
Üstündekiler kendinden yaşlı...
Bir çocuk bağırdı tam her şeyken her şey
Bir anda güç oldu kendinden...
Bir çocuk bağırdı sessizliği fırsat bilerek
Duymamışçasına ve umursamaz bakışların karşısında biraz mahcup...
Bir çocuk bağırdı...

Duymalıydın her söylediğini
İşitmeliydin
Anlamalıydın sonra...
Küçükken deyip de şimdide yaşatmalıydın sevgileri
Belki tomurcuklanmalıydı onlar içinde
Belki sadece gülümsemeli senin görebileceğin kadar
Sevginin asaletinde bir kez daha ışıldamalıydı narin narin üstelik...

Geç kalmamalıydı hiçbir söz, hiçbir eda...
Biraz yorgun olmalıydı adımlar o kadar
O kadarcık olmalıydı sendeki telaş ve her neyse...
Özlemlerin yaprak kadar kırlıgan olsa da
Tekrar özlemeliydin hasretlerini
Seve seve...

Sitemlerin kışlarda olmalıydı
Soğuk ve kar kadar ürpertici
Ellerin aksine sıcak ve samimi her şeyden...
Unuttukların hiçbir zaman aşağılanmamalıydı
Değerli ve bir o kadar hep senin olmalıydı
Senin ve değerli...

Sözlerin o kadar can alıcı olmalıydı ki;
Bir bebek kadar yeni ve küçük...
Tozlanmış hatıralar ’hiç’ olmalıydı
Ama bir köşe başında fısıldamalıydı her biri birer birer...
’Hiç’ hiç olmalıydı bazen...

Hani bazen hırs aşar bizi
Köpüren dalgalar gibi kimi zaman
Kimi zaman o dalgalarda yolunu şaşıran imdatlardı
Sendeki bir kayıp değil
Binlerce kayıbın ötesindeki kaybolmuşluktu

Gülmeye devam eden, gözlerdeki amaç olmaya devam eden
Ve.. hala devam olmalıydın ama...
Kayıp da olsan yalnızlığı unutmak bir salıncak kadar özgür
Bir seksekteki heyecan...
Sen sadece üzmemeliydi öyle her şeye kendini...

Bir çocuk bağırdı ötelerden...
Şimdi duyar mısın bilemem
Öper ve koklar mısın acaba hoşuna giderse...
Ya da...
O çocuk, en başından beri sen misin?
BURCU ÖREKÇİ