9
Yorum
26
Beğeni
5,0
Puan
1938
Okunma
yıkık duvar ardında
taş kesmiş bir ağ örülür kemikten
titreyen soluğun ardında
ırzına geçilmiştir gözler
gecenin ayazı artıyor
küflenen umutlarım
ana göğsü gibi sıcak
büzüldüm tan vakti
bir zamanlar
gökyüzüne uzanırdım
şimdi ise
yüzü olmayan gülüş gibiyim
gittikçe daha yalnız olmak için
değer mi bunca yalnızlık
böyle ıssız meydan
kaldırımları dinler yalnızca
kimi vakit körkütük olan geceler
bir boş göz
kesik bir çığlık yüklenir
turuncu sabaha
bir ayıba son verir gibi
boş bir sözden ayrımsız olacak gözlerin
saçma bir alışkanlık gibi
ölüm dileyecek sözlerin
bir zamanlar
kıyısız bir denizdim
şimdi ise
gövdesi olmayan bir yük gibiyim
akşamın yaslı karanlığına değer mi
şiirlerimin beyaz sürüsü
kimse üzmedi sen kadar
acıya salıp gidenler bile...
"okşayıp bırakanlar bile"
5.0
100% (26)
/ gel de ağlama / 
Cevap Yaz