tilki üzüme yalanr durur erişemeyince aman be bu koruk dermiş ya
ne bilsin ki boşu boşuna..



seni masum kanatlı bir peri gibi gördüm ben boşu boşuna
nedense hep görkemlerdeydi endam
tutamadım bir türlü ensenden sanki sen hece heceydin
dağılıyordun yaklaşamadan
belki de uyandırılamaz bir geceydin
oysa ki bir matem tablosuydu çizdiğin
ilk baştan beri ben özlemlerle kurudum yaprak yaprak
ve neslinin görkeminin şahikasın da iken yakalanmıştım sana
şekilden şekle soktun beni çarpıtarak
kamaşınca gözlerim ben özüme yükledim seni hülyalarım da
ve hep nefes nefese kaldım ya ben o noktalar da
bilmedim ki her şey de boşu boşuna

özde hep özlem kavruldu yürek atışların da müphem
ve hasreti yağdırıp durdun cıvıtarak kem gözlerinden
sabırlar hazırlıyordum çılgınlıklara kendimi
doğrusu son sözlerini bile duyamadım o şuh halinden
ki ilk sözlerini de hatırlayabileyim
gözlerinin frekansıydı aslın da beni böyle çarpık çurpuk yapan
bir sigaralık zaman birimin de yanıp kül olmuştum o anda
duman duman tozutuyordum hovardaca o ipek saçların da
dudaklarının titreşimiydi o beni yerden yere vuran
o sendin işte bir anda çarpışta bırakıp da kaçan
düştüm işte ne bileyim ki boşu boşuna

hani sen her zaman da hep benim içimdeydin ya
ondandır hep içerim ben sensizliği mi kana kana
ondandır taş basışım hasretle kalbime yana yana

bilmem neden ki gözlerimden hiç uçamaz hayali kavuşamadığımın
her yöne yol geçen hanı gibiydi gönlün
bir bu gönle mi ulaşamadın

yalanların hep derinliğini mi pişirdim acaba içimde
gerçek su yüzüne çıkışta benliğimi incitmesin diye

bir ikilemin parçası gibiydik ikimiz
su ve ateş
sudan uzak dururdun dönmemek için çamura
yükselmek için bende beklerdim gökleri buhar olup da
hayali bile güzel yağmur gibi yağmak çorağa
ve seni bir damla da olsa ıslatmak ihtimali olsa da
meğer ki her dem akmışım boşu boşuna

kulpu kırık testi gibi tutulamadı gitti sol yanım
son dediğin de bilmece gibiydi çözemedim
hiç kendi özünü gören var mı ki bu hayatta
yaşamımız bir
cehennem olup kaynasa da
uyuyup dururuz herkesin görüp bildiği her konu da
bre gafil haydi kalk artık uyanma zamanı o an’a
el’e savruk yerde boş boşuna çabalayıp ta durmasana
daha da ne kadar oyalanacaksın ki boşu boşuna…





(12.11.2014) AZAP…