İç^^sel Şiir
...
Örtmeden üzerini uyuma,
üşütür hasta olursun,
sevmeden beni,
yoklamadan kalbini,
aklına koyma başka bir şeyi,
üzülür kahrolursun,
hissetmeden yüreğimi,
okumadan içimin gizini,
açma kitapların sayfalarını,
çelerler aklını kaybolursun.
çekmeden sıkıntımı,
görmeden boşluğumu arama,
kalakalırsın tenhalarda zayolursun.
yanmadan yokluğumdan,
anlamadan her halimden,
bitap düşer, ahuzara gark olursun.
.
Hatır gönül yapmadan,
Yaradan’ tapmadan,
eğri yollara sapmadan,
helale haram katmadan,
aç-açık doyurmadan,
haklıları gayırmadan,
iyi-kötü ayırmadan,
pervazına konan kuşları doyurmadan,
pencereyi kapatma...
.
Martıları bile unutma,
serçeleri,tarla kuşlarını,
minikleri,kedilerini,
birde sokak köpeklerini,
’Onlar ki Rabbimin dilsiz kulları’
ağlayanların göz yaşlarını silmeden,
kötülere yenilmeden,
kem sözleri bilmeden,
bir parça ekmeği dilimlemeden,
atam ağzına,
belli mi olur,
durur sonra boğazına.
.
Zulümle payidar olanın,
binbir hilenin,bir o kadar yalanın,
hırsızlığın dolanın,
acıksa karnın,
dönse başın,
kalmasa aşın,
yanına yaklaşma,
sofrasınada oturma,
.
Güldürmeden yetimleri,
gül’dermeden ekinleri,
sevdirmeden öksüzleri,
soldurmadan güçsüzleri,
başak,başak durmadan tarlalar,
açmadan lale sümbül yaylalar,
bahtını görmeden analar,babalar,
bir hoyrat ele kopartma goncanı,
incitme kanatma bir can’ı,
.
Daha söyleyecek çok sözü varken Yunus’un,
ışığı azaldı,lip lip ediyor fanusun,
Irak değil yakındır,derdi bizim Tunus.’un,
gavurdur deme Yunan’ın Rus’un,
serpemeden sevgisini tohumun,
uyuma,uyutma...
Kapatma ha gözlerini,
iyi belle unutma ha sözlerimi,
yitirme ha,özlerini,
özlerini,
özler,
özle,
öz.


Yunus Ça