Ağaç gibi yıkılmışsın bir vefasız yüzünden
Belli gözlerinden çok ağlayıp gezinmişsin
Dengen bozuk yürüyemiyorsun düştün düşeceksin
Yığılıp kalacaksın yalnız başına bir kuytu köşede

Ne oldu da böyle perişan bir haldesin
Üstün başın yırtık pırtık saç baş dağınık
Gel ne olur otur yanıma anlat derdini
Dinlerim tüm içtenliğimle kesmem sözünü

Kaçırma gözlerini gözlerimden yalansız anlat
Bir açılsan neler anlatacaksın ah bunu bilirim
Boşuna dertlenip ağlama yüreğini incitme
Çaresi var her derdin dertlerini anlat arkadaş

Artık daha bekletme dertlendirme beni arkadaş
Ben anlatmaya kalkarsam derdine bin dert eklenir
Beni teselli etmeye çalışırken daha çok dertlenirsin
Anlat hele anlat dinliyorum seni yaşarmadan gözlerim

Bende çok yalnızlık çektim yalnız dolaştım şu sahillerde
Halimi görüp de derdin nedir diye soranım olmadı hiç
Bak tutundum hayata unuttum her şeyi mutluyum şimdi
Ağla rahatlarsın yaslan omuzuma güvenle arkadaş

Bak başını koyacak bir dost omuzu işte arkadaş
Sacını okşarım teselli ederim bende anlatırım her şeyi
Seni çok iyi anlıyorum bende senin gibi ıstırap çektim
Bak yüzüme kan can geldi mutluyum işte bu halim

Vasıf’ım çaresizliği yalnızlığı sevip de sevilmemeyi yaşadım
Gözlerimden yağmur gibi yaşlar aktı, bir dostum görmedi
Yaşadım bu günleri anlıyorum senin her halini her ıstırabını
Gözlerime bak seni anlayan senin duygularını yaşayan biriyim

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
10.11.2014 PAZARTESİ