basamakları çok yüksek kadim merdivenlerin
adımlar ağlayarak başlar ve sessizleserek biter
o basamaklar bize en değer verilenlerle başlar
zaman geçtikçe çıkılır sevilenlerle basamaklar

birgün biri çıkagelir bir basamağa
kimdi nerden geldi buraya konmağa?
kalbimiz ısınır yüzümüz güler
bir anda sevgiyle kalbimiz güller açar

çıktıkça basamaklardan hüzünlerde eder ziyaret
gözyaşları sel olur deryalara dönüşür edep
varmaya çalışırken mutluluk denizine
acılarla tanışır yanar yürek dünya aleminde

yalnız ara basamaklarda vardır bir teselli
yürek yanarken az bir söndürmedir bir nevi
benimdir düşündüğü ... seninim olmuyor
zamanla anlıyor aşık ... yine de solmuyor

çünkü bir gün gelir ki öyle bir sevgili
işte odur ruhun derinliklerindeki tek mevki
bırakmaz seven onun kalbindekini
son basamağa varıncaya kadar tek sevdiceği