Suya yansır Leyla’nın gamzesindeki ışık.
Gecenin siyahını sürme diye çeker naz.
Senin gülüşündeki gizem gülle karışık.
Damağımda izi var ıtırı sen misal çay.


Acı senden yadigar hüzün çayın hatırı.
Billurlaşır hayalin hatıra atlasında.
Baştan başa sen tüter çay nağmenin satırı.
Senin usaren saklı nazın altın tasında.


Itırı sen misal çay her mevsimde bî baha.
İçimizdeki çölde mecnunun yangını sır.
Senin bir tebessümün hayalimizde vaha.
Silemez sinemizden sızını nice asır.


Erguvanlar sadece senin için olur taç.
Boğaz’ın maviliği söyleşir bulutlarla.
İstanbul ayağının tozuna her dem muhtaç.
Senin için taksimler kemanlarla utlarla.


Çay deminin özünde usarenden iz senin.
Berraklaşır bakışlar tebessüm ettiğin an.
Çaya albeni katan ıtırıdır busenin.
Güzelleşir çay vakti senin hüsnünle zaman.
09.11.2104 İbrahim Kilik