Gül damlası gülüşün çayımın albenisi.
Bu demde efsaneler süzülür demliğimden.
Leylin dibacesine adım çaydanlık isi.
Ön sözün muhtevası gamzendeki has imden.
Çaya renk ahenk olan hüsnü an usaresi.


Ateş cümle sırrını ifşa eder bedelsiz.
Çaydanlığın yarası betimlenmez söz ile.
Acı çay hatırası yüreğimde kalır iz.
Anlatılmaz meramım naz mahreçli köz ile.
Bu efsane deminin sensin eşsiz paresi.


Hüsnü an usaresi gül mahreçli adından.
Ünsiyet demlerine ıtırın siner yer yer.
Nice şiir derlenir çay saati yadından.
Sana zaman rüveyda an ise gül misal der.
Leyla’ya mihenk olan hüsnü an usaresi.


Billur tenli cerenler atıftır gülüşüne.
Buğu buğu yükselir ıtırın göğe senin.
Girersin gündüz vakti turnaların düşüne.
Erguvan mevsimine nakış olur desenin.
Çaya renk ahenk olan hüsnü an usaresi.


İstanbul ki payitaht nice zamandan beri.
Kız kulesi süzülür mavinin kucağında.
Sen efsane gamzeli albenili tek peri.
Kalubeladan yana gönül ipek ağında.
Çaya renk ahenk olan hüsnü an usaresi.
Bir tatlı tebessümün kaç yaranın çaresi.
10.11.2014 İbrahim Kilik