Taşlar...
Çakıl taşları...

Her bir çakıl taşı
Birbirine benzediği kadar
bir o kadar farklıdır...

Farklı olduğu kadar
bir o kadar özeldir...

Özel olduğu için
eşsizdir...

O yüzden
çok değerlidir...

Kıymetli çakıl taşları...

Beyaz,
Sarı,
Siyah renklerde...

Küçük,
Büyük,
Orta boyda
Taşlar...

Her biri bir yol alır
kendi halinde

Her biri bir hikaye anlatır
iz bırakır yolda

Kimi hızlı
Kimi yavaş
Kimi görünür
Kimi görünmez
Kimi sessiz
Kimi sesli

Ancak her bir çakıl taşının hedefi aynı:
Mutluluk diyarına varmak...

Yolda hüzünle karşılaşırlar
Gözyaşıyla tanışırlar

Gözyaşı dökerler
Acıyı bulurlar

Acıyı kalbe gömerler
Yanmayla tanışırlar

Yanma yüreğe yerleşir
Özlemle tanışırlar

Özleme sevgiyle sarılırlar
Yanma daha fazla artar

Yanmayı söndürmek için su ararlar
Sabırla karşılaşırlar

Sabır taşı yanında yol alırken
Zamanla tanışırlar

ve

Zamanla birlikte mutluluk diyarına ulaşmaya çalışırlar...

Hedefe doğru gitmekten vazgeçmezler
Vazgeçemezler
vazgeçmek istemezler
ve hiç durmazlar

Ne zamana kadar?
Çakıl taşı yolda kalıncaya kadar...

Oysa onlar çoktan mutluluk diyarına ulaşmışlardır...

Çünkü vazgeçmemek, durmamak, yol almak
mutluluk diyarıdır...

Her yaşanan hüzün
mutluluğun değeridir...

Her yaşanan mutluluk
mutluluğun kendisidir...

O vazgeçilmeyen YOL
mutluluk diyarıdır...

Ancak görmüyoruz
Göremiyoruz
Görmek istemiyoruz

Taşlar...
Çakıl taşları...
Mutluluk diyarında yol alan kıymetli taşlar...
Mutluluğu mutluluk diyarında arayan eşsiz çakıl taşları...