her ölüm Hira’yı hatırlatır bana
evrendeki tüm gizem sığar mı bir mağaraya
İKRA! ...

tenin gelir aklıma sonra
tenin; her dokunmak istediğimde
ellerimin olmadığını farkettiğim..

anladım her harfe kaç ölü düştüğünü saymak için
tarihin en karanlık gecesini beklediğini
Murat’a baktığında! ...
ki ölülere bir tek o dokunabilir Mezopotamya’da

sonrası çığlık
sonrası Medin’e
ve Hira ölümü hatırlatır bana
sen de bilmelisin ’gök en sevgili sevgilimdir
gizemini Hira’ya akıttığı o anda’
o anda boş
yalnız
yenik
o anda müntehirdir gök
çöl olup akmak isterdim o anda
sil beni! ..

sonrası Murat
(yemin olsun zamana! ..)
akıyor tekerrürden ibaret bir tarih şakaklarında
akıyor kapkara
sevmiyor beni
sevmiyor çöl olup akmak isteyen hiç kimseyi
Murat durgun; taşmamaya yeminli
Şey Mehmed Emin’i selamsız gördüğü o günden beri

_ne unuttuğunu hatırlamak için
biraz zaman istiyor zaman_
Murat zamana karşı temkinli
basılmayı bekleyen köy gibi..

__eylül ekim arasında bir ay daha vardır mutlaka
hiç bir asrın getirmeyi akledemediği..
ağla beni! ...

sonrası ten;
tenin yok bu kez
ellerimi yanımda getirdiğim bu ilk gece
her şey sustu; şimşek de
tarihin en karanlık gecesinde
ört beni Hatice!