"Zaman dur artık geçme" ihtiyar olduk sende
Bazen ağladık güldük bahtiyar olduk sende
Sen ki asırlık çınar
Bir dal verdin gül diye
Doğarken ağlamıştık halen içimiz yanar
Keder verdin öl diye

Sevgi sen de aşk sen de
Dünyada ki meşk sen de
İnsaf yok gönüllerde
Naçar kaldık sinende
Vurduk kırdık yok olduk
En güzel gezende

"Zaman dur artık geçme" saat dedin gün dedin
Pürnur oldu şafaklar
Bir sevdicek uğruna hafta dedin ay dedin
Sararırken yapraklar
Yaşlandırdın kocattın mevsim dedin yıl dedin
Aç mı kara topraklar

Çıplak mı çıplak yürek
Kırıldı orta direk
Ve yakılan ateşler
Boşa çekildi kürek
Su sustu yağmur sustu
Düşman oldu kardeşler

"Zaman dur artık geçme" her şey kudurdu artık
Külle örtüldü güneş
Ayla yıldız kavgalı
Dağ küsmüş öbür dağa
O dağın haberi yok
"Zaman dur artık geçme"

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN