1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1297
Okunma
Meğer çok mutlu olduğumu sandığım zamanlar hayatımın en sıkıntılı günleriymiş. Mutlu geçen kısacık her anın ardından ben hep acabalarla boğuşmuşum. Apaçık bir kapı bırakmışım ardımda, gitmek için fırsat kolladığı... Hissettiğim, ama o yapmaz dediğim, yapmasın diye dualar ettiğim herşeyi yaptı. Zaten ne aradığını bilmiyordu, ne bulduğunu da... Hatta unutmuştu kim olduğunu da... Yüzünü güldüren bendim, onu yeniden hayata bağlayan... Mutlu olmasını sağlayan, o mutlu olsun diye onun yerine ağlayan da bendim. Kendimi yaktım kendim...
Sen bir yalandın,
Ben sana bile bile kandım.
Yağmur yüklü sığınmışken kollarına
Ben ağladım,
Yine ben ıslandım.
Meğerse an’dım,
Soğuktun, yandım.
Sen bir yalandın,
Ben en çok sana inandım...
...
Ayşegül Sağlam
5.0
100% (2)
