Rüya gibi aklımda bebekliğim,
Gülen yüzün, hatrımda anneciğim.
Onunla geçermiş her anım benim,
Al beni koynuna sev anneciğim.

Annesiz hayat sevgisiz yaşanır,
Sevgisiz dünya sana düşmandır,
Anneye olan aşk ilahi aşktır,
Gönlümde, gönlü yanan anneciğim.

Ömrün, bizler için geçti yılmadın!
Ne zor günler yaşadın, sıkılmadın...
Kendini düşünüp bir şey yapmadın!
Başım dizinde yatsam anneciğim.

Kırışmış yüzünde hayat izleri,
Ak saçlar, fedakarlığın bedeli,
Titriyor, yorgun dermansız dizleri;
Sen olmasan, olmazdım anneciğim.

Gidiyorum, gözüktü Gurbet yolu,
Artık ayrılık vakti Anadolu!
Fakat, anamın gönlü ne çok dolu,
Hakkını helal eyle anneciğim.

Düştüm hayat derdine gelemedim,
Hasretin yaktı, hala göremedim,
Geleceğim izin verirse Rabbim,
Bekler gözleri yolda anneciğim.

Bizleri büyütmekmiş tek muradın,
Halimize bizden çok sen yanarsın,
Ağlarsa kalpten bir tek sen ağlarsın,
Gerisi yalan ağlar anneciğim.

Dua et anam yaradan erdirir,
Sen ellersen toprak bile yeşerir!
Derdi olana dermanı o verir,
Üzülme Allah büyük anneciğim.

Anne deyince kısa yazılmıyor,
Ne diyorsan de anlatılamıyor,
Onsuz hayat gurbette yaşanıyor,
Görde şu hâli ağla anneciğim.

Bir ömür bizler için çırpınırken,
Ben senin yaşlı gözüne yanarken,
Kabrinde siyah toprağa bakarken,
Yatan kendimi gördüm anneciğim.

ERCAN ÇALIK