Hayata dair.

Şehrin karanlık sokaklarını sorma bana
Sorma bana karanlık kaldırımlarda yatanı
Sorma kaderi karanlık olanı
Karanlık sokakta, karanlık kaldırımda geziyor şimdi

Bir masal gibi başlayan ömrün
Önceleri; gülde tomurcuk, kırda çiçek
Doğada rahmet
Yıllar tozlu yollardan geçti geçecek

Umut dolu hayallerin dağlar kadar
Bir okadar cesaretin var
Gülücükler saçarsın etrafına
Hayal ekip hüsran kaldırma zamanı şimdi

Bitmez tükenmez sandığın günler
Gençlik ile beraber geçiyor şimdi
Yılların bıraktığı alnındaki çizgi
Aynalarda ayan beyan duruyor şimdi.

Kırılan günün ertesindeyim
Kiprikte nem gözlerde buğu
Hazana rastlar senli hayallerim
Yüregimde acılar kördüğüm şimdi.

Hiç ayak izi yok mazinin kaldırımlarında
Dibe vurmuş acı gerçek
Sahipsiz geçiyor karanlık geceler
Dem vurup içiyorum senli hayalleri şimdi

Koskoca bir ömür limanı gönlüm
Sevdalar devasa gemilerle taşınmakta
Maddeye eşitlemiş ağyarını
Suda eriyen hayaller görüyorum şimdi

Neden sevmez insanlar birbirini
Nefret etmek bunun kaderinde mi
O veya bu, sudan sebeplerler
İnsan hiç incitilirmi ?

Bizi seyreden bilir işini
Rahmet gökten ırmak olup indi
Kiminin elinde billur dolu ibrik
Kimi avuçlarını hüdaya açıyor şimdi


Dualar sert, dualar keskin
Amin diyen dillere bereket versin
Umutsuz kalıpta yalvaran ins’in
Mevlam hidayeti, isteyene versin

Yumuşak başını vurunca sert yere
Aman diyenin varmı dön de bak birkere
Çift yola kesilmiş mazide biletin
Biri cennete gider, biri cehenneme

Son yakarışlar fayda vermez
Dünya toz olunca
Dağlarda yürüyecek işin sonunda
İnsan istesede, istemesede
Sur’un sesini yaşayacak ruhunda.

Oguz99