ÇOCUKLUĞUM BİR MASAL OLDU

Bir gün kendi hayatınız masal gibi olur
dün gibi hatırlıyorum..

Küçük bir taş evde doğdum
sessiz ve akıllı bir çocuktum

içinde bulunduğum ortam
saf ve temiz duygular
ter temiz insanlar

köy yerinde eller kirlenebilir
üzeriniz yırtık
saçınız dağınık olabilir

ama duygularınız hep temizdir...

Bizim çok oyuncaklarımız olmazdı
hatta hiç olmazdı...

Biz,

taşlardan araba yapar
toprakta sürerdik
sapan ile taş atar
kuş avlardık
taşlara ip bağlar
elektrik tellerine atardık

yokluk vardı
evlerde şeker çay olmazdı

ışıklarımız gaz lambası idi
şimdi mum yakılır romantik olsun diye
soba ile ısınırdık
etrafına tüm aile otururduk
biz çocuklar büyüklerimizi dinler
fazla gürültü yapmazdık...

En güzel zamanlar
sobanın etrafında
dedemizin anlattığı masallar

birde kestaneler sobada pişmiş ise
vay anam vay...

Biz böyle mutlu oluyorduk
fazla birşeyler istemiyorduk

Bir gün annemiz almanyadan geldi
ilk gelişiydi
yeni papuçlar
çeşit çeşit çikolatalar
oyuncaklar

galiba bir dönüm noktasıydı...

Almanyaya geldik
yeni bir hayat ile
altı yaşında o güzelim rüya bitti

o günler’de şimdi bir masal gibi....

Seyhan Kılıç
Wuppertal, 30.10.2014