Kalemi kırdım bugün parçalarını topla,
Elimde olmayanları yazdı o, hürmet et.
Anlamamışım, ben çoktan vurulmuşum okla,
Kırılmış içimde ok, kalbime batmış hayret!

Sanki bir gölgeydi o, geldi ama geçmedi,
Bütün damarlarımı deldi, sevgiyi çekti.
Hiçbir umut da bırakmadı ama yetmedi,
Kalp yalan söyledi, bırakamazdı o tekti.

Bırakmalı mıyım duygularımı kenara,
Ruhuma susturucu takıp, tat almalıyım.
Ulaşmak için gömülü kalmış o esrara,
Başarmak için kalbimi söküp atmalıyım.

Dert değil tabi, öyle kuru anlatmak kolay,
Kelimeleri yedim ve kustum ben her gece.
Çare nedir yok ki çaresi, sevene yaşatmak kolay,
Düğümlendi boğazıma düşündüğüm her hece.

Sağır mı herkes, yoksa hepiniz mi kördünüz,
Anlatmamışım, anlamamışlar, ben çaresiz.
Delirmiş olmalıyım, bir gölge mi gördünüz,
Gömmüşüm kendimi duyulmamış, sen habersiz.

Kocaman umutlar çıldırmış hastalık gibi,
Gölge dedim, gölge gerçek ben onun sesi.
Gemi battı içinde yalnız çaresiz biri,
Haykırışlar yalnızlık, çaresizliğin eşi.