Öylesine yaşardım ben bir zaman sensiz
Şu karanlık dünyama girdin; daracık ensiz
Bir ışık tuttun şu kör kuyularda kefensiz
Sonra unuttun beni; gel habersiz bırakma

Gel; şu dünyama geri; gül solsun ay kararsın
Gecemde gündüzümde anla ki sen varsın
Şu perişan halimi gelip görsen ağlarsın
Bu çıkmaz sokaklarda yorgun fersiz bırakma

Sensiz bütün kapılar yüzüme kapanıyor
Söyle neden şu beni gören deli sanıyor
Bir ateş tutuştu bak işte her yer yanıyor
Çöl ortasında etme; susuz tersiz bırakma

Rüya gibiydin sanki hep; bir vardın bir yoktun
Yıkık bir viraneyim şu varlığımdan korktun
Sen sırtıma saplanan hep zehirli bir oktun
Beni mezara koyup ruhsuz sersiz bırakma

Deniz ortasında hep dipsiz uçurumlarda
Beni bıraktın sanki karanlıklarda darda
Terk edersen beni bak; şu yalancı baharda
El duyar gel kıymetsiz ve değersiz bırakma

Ne olur ya öldür şu beni ya yaramı sar da git
Gel yazımda değil kış gelsin bari karda git
Yaprak dökünce bırak beni sonbahar da git
Yollarda yalnız atsız ve eğersiz bırakma
 
İlhan Yüksel