Şu fani hayatta kimse bu kadar yakmadı,
Cümle denizi de içsem tadım tuzum kalmadı,
Sanmam bu dilden gayrı kimse ismini anmadı,
Beni gören mecnun kendini aşık sanmadı.

Hani nerede yeminimiz neden ayrı düştük,
El ele ağlarken göz göze gülüştük,
Gittiğin günden beri yalnızlığa gömüldük,
Beraber hayat bulup ayrı kaldığımızda öldük.

Nasıl mutlu olayım söyle bana sevdiğim,
Ben seni isterim bir tek sensin dileğim,
Bilmez misin bu acıya dayanmaz yüreğim,
Kır zincirlerini koş gel, koş gel sevdiğim.

Bak yatıracaksın sevdiğim musalla taşına,
Yazık değil mi akıttığın onca göz yaşına,
Kalmak istemiyorsan eğer yalnız başına,
Duy artık feryadımı koş gel sevdiğim.

Sevdiğimi anmadan bitmesin kelamım,
Ettiğim feryatla anlaşılır mı meramım,
Yeter artık bitsin bu hal-i perişanım,
Eğer ölürsem mezarıma sen gel sevdiğim...