sen ertesinde buz tuttu nehir
elime tutuşturduğun gül
döktü yapraklarını
gün duvara tırmandı gölge gölge
indiren olmadı


düşlerimde anlattım arzuhalimi
gölgen kaldı yanımda
sen uzaklaştın
aman vermedi zaman
bildiğini okudu


sordun mu ki halimi
halim sor dersin
ay dersin sevdaya kararıp durma
kumar oynama hayatımla
oyuna dalma


gel ertesinde yandı yüzün
kömür karasına döndü yolların
ölü bir gövde sanki cenaze arabasında
ağır ağır süzüldü
aşk küldü


yolunu değiştirdi gün geldi
sevgi elden ele kirlendi
biz tanıyamadık bizi
odun ateşinde yakmışlar
gazeli bile kalmamış
elimizdeki güllerin


sev ertesinde
durmadı zaman
gördük bizden başka biri daha var
bir oyuncak gibi bizi kuran
trenimizi rayına koyan
görünmez eli
Tanrı’nın


o daha iyi bilir
herşeyi!..








23. 10. 2014 / Nazik Gülünay