Bir ihtimal daha vardı
Sessizce kaybolmak mateminde gecenin
Beceremedim

Umudun beli kırılmış
Hüzün konaklamış yüreğime ,
kal gelmiş onada
Demleniyoruz bütün şiirlerin sağanağında

Ölmek gibi bir şey değildi aslında
Yaşamakta değildi ,
sadece nefes almak
Ötesi
Yorgun bir beden
Solgun bir sima
Kırık dökük bir kalp
Yada yaşarken ölüp ölüp dirilip,
bir umuda tutunmak belkide

Zaman tükettikçe beni
Baktığım her ayna seni hatırlatıyor bana
geçmişten izlere baktırıyor her defasında

Bir susun koynunda çoğalırken yanlızlığım
Biraz ben olmalısın aslında
Küçüldükçe küçülüp
Bir iğne deliğinden geçek kadar
Çukurlar kazmalısın boylu boyunca
Ve
Tek damla gözyaşımda boğulacak kadar

Kayıp zamanları ağırlamalısın
Hüzün örgüsü saçlarında
Ve rahmine düşen ilk çocuğun adını hüzün koymalısın hatırıma

Bu gece yine susa hüküm giymiş sokaklar
Üç hane viran
Üç kapı açık
Üç pencere perdesiz
Lodos önüne katmış onca şeyi
Kuytular tünek
Edebini soyunuyor kaldırım taşları
Bir yosmanın tik taklarına

Ritim tutuyor üç kapı
O an yıkılıyor üç viran yapı
Üstüne örtülüyor tülden ,üç boğum perde
Silik bir fırça izinde resmedilirken tablo

Her şey ait olduğu yerde hayat bulur demişti aslında şair
Ait değildik
Ama aşıktık
Aşk sıcak tavında dövülen bir demirin şekil almasıydı
Biz beceremedik belkide
Ben örstüm
sen çekiç
soluduğun havayı teneffüs edememişsin yeterince
eksiğimiz körüktü sadece

Can Cezayir AYDEMİR