Gurur mu büyüktü aşktan,
Yoksa aşk mı öncelikliydi gururdan…
Kazanmak umudu olduysa da içimizde çırpınan,
Kaybettik bu yolda daha en başından…

Şimdi vaktin adı ayrılık!
Şimdi zamanın tadı yalnızlık!

Sen kirpik aralarından firar eden yaşınla,
Bense taşlara vurulası,kopası başımla,
Öylece kaldık!...

Derinliğimde büyüttüğüm haykırışlarımı,
Hüznümün öncüsü aykırı çığlıklarımı,
Adadım,gecenin kesik bileklerinden akan karanlığa…

Sensizlikte, sessizliği dost edinirim dedim.
Seni avuçlarımda tutamadığım gibi,
Onu da beceremedim…

Hani zor olanı severdik.
Emek verilen kıymetlidir derdik.
Söylesene!
Sevgimize ne kadar emek verdik?
Biz kolay olanı,
Gitmeyi seçtik…
Yeminleri de, sözleri de ezdik geçtik…

Şu an odamdayım.
Her yanı buram buram sen kokan,
Hatıralarının yasını tutan odamda…
Sanki hayalin de burada!
Bir görünüp,bir kayboluyor.
İki ucu düğümlü,bir umut doğuyor içime.
Gördünüz mü? diyorum.
Sevgilimi gördünüz mü?...

Duvarlar konuşmuyor birtanem…
Kara yazılıyı alıyorum elime,
Kağıttan umuyorum,
Yazmıyorlar seni bana…

Sensizlik çekilir gibi değil.
Saat başı ölmek gibi değil.
Her ölüme yeniden doğmak kadar acı,
Doğumdan ölüme adanan,yekün bir sancı…

Gayrı fazla dayanamam!


Aşkının broşunu sol göğsümden çıkardığın an,
Kalemimi onun yerine sapladığım zaman,
Sakın ağlama!
Toprağıma nem değmesin…
Bir Fatiha bile okuma!
Yüzün yere asla eğilmesin…

Mezar taşıma senin adını yazsınlar!
Ben sen oldum ya,
Ben sende öldüm ya,

İsmimi senin ismin ile ansınlar…





Tuncer Canseven 2011 © Copyright






07.02.2008____02:15