hiçbir on kasım’da böyle olmadım ben
neden…



meydanlarda coşarak
en sevdiğin şarkıları dinleyip
güzel yüreğine
adamlığına yaraşan şiirler söyleyerek
anamıyorum seni
sessizce ilişiyorum matemine
bayrağıma kapanarak
elleri ıslak
elleri hüzünlü yüzünde
bir çocuk oluyorum


bindokuzyüzotuzsekiz’e doluyorum
buruk Fatiha ile dilimde


çünkü
ufuk kadar derin bakan gözlerin
cesaret türküleri haykıran sesin
mavzer yüklü heybetin
…

dilim varmıyor
işte öyle öksüz
tam da böyle yetim


canım sıkılıyor
içim eziliyor
üzerime geliyor bu vatan
başıma yıkıldı yıkılacak
toprak toprak


göğsümde bir ağrı
anlatmak zor
yaşamak anlatmaktan da öte

bizi
evlatlarını yani
bu halkı
dini değerleriyle
milli iradelerinin
kesiştiği yerden
çalkalıyor;
bir taraftan seni tanımayan
tanımak istemeyen
diğer yandan
tanımının arkasında
türlü filmler çeviren çakallar


başım bozuk
efkarlıyım derinden
hiçbir on kasım’da böyle olmadım ben
bugün canım çok sıkılıyor atam
seni çok özledim bugün
babam gibi özledim
…






Tuncer Canseven