‘’Seninle Gülhane’de yürüyorum serin bir akşamüstü.
Ansızın duruyor,
Bir elim elinde ya hani; diğer elimle,
Rüzgârın savurduğu saçlarını, gözlerinin önünden çekiyorum…
Dikilip sürgün olduğum gözlerine,
Yanağına bir buse konduruyor,
Seni seviyorum diyorum !
Seni seviyorum...
İçimiz göçüyor…’’

Kalmadı bende…
Yitirdin…
Yarınlardan mahrum, tükenmiş zamanlara kavuştu artık...

Ada vapurunda deniz suyu çiselemeyecek üzerimize.
Martılara simit atan biz olmayacağız.
‘’Ne kadar yakışıyorlar birbirlerine’’ diye gösterilen o çift de…

Sultan Ahmet’de okunan ezanda seni anmayacağım...

Yağmurlarım haram olsun sana...

İnan ki, artık sevmiyor seni bu yürek.
Düşürdün beni !
Hem düşlerimden, hem gülüşlerimden.
Vazgeçtim...

Sahip çıkamadın bu aşka sevgili.
Yaşadıklarımız haricinde hiçbir şey,
İnan kalmayacak sana…

Ne ardından bakan bir çift göz,
Ne bir çift gözden süzülen tek damla.
Düşürmem ki toprağa !
Bu aşktan bir filiz yeşermez artık sana…

Yaşadıklarına kal…

Uhde olmadın bana; ahımı aldın.
Bir gün sen de gel emi aşk kurşununa !
Bir başkasını sev,
Seni sevdiğim gibi.
Tutkun dağları aşsın,
Görenler, duyanlar şaşsın…

Ama,
Ama yolun sonunda,
Senin de avuçlarında bir aşk kaybolsun…

O zaman, bil ki kulaklarım çınlayacak derinden…

Sana, gözlerinden ağır ağır akacak yaşlar mirasımdır.
Al işte ! Bu şehrin bütün ıssız sokakları senindir…
Kaldırımlar yüreğine hemzemin,
Yalnızlığın gölgen kadar kendinden emin…

Hatıraların çanları çaldığında kulağında,
Sakın !
Sakın beni arama…

Başını vurduğunda taşa…

Yaşattıklarını yaşa ....


________________________________________YağMuRun İzİ___________



Tuncer Canseven 2010 © Copyright