Beyinlerin içinde mahkum olan düşünceler
Karanlığın gölgesinde saklanbeç oynuyorlar
Oyun bozan düşler bıçaklıyor aydınlıkları
Gök kan kırmızı yerler çığlık çığlığa kanıyor.

Beyazların rengi kaçmış karaya çalıyor
Adamlık adamdan bozma gibi olmuş artık
Kadın mı hiç sorma kendini arasa bulamaz artık
Çocuklar ise robot olmuş sınava koşuyorlar.

Hişt sen sus deme suskunlukların içine
Yalnızlık bir çökerse üzerine soluğunu keser
Can boğaza takılıp bir yudum can ister
Tıkanır bütün yollar kalemin konuşmak ister.

Kalabalıklar küfür ediyor yalnızlıklara
Her sevilen sevgisizliğin içinde kayboluyor artık
Dünyanın öbür ucunda huzur aranırken
Bu tarafta taraf üzerine yalakalıklar var artık.

Bu gece ana avrat gidesim var her şeyden
Yol bozuk düzen bozuk aşk bozuk sistem bozuk
Bu düzeni alıp elime bir deli gibi gülesim var
Komik mi komik saz kırık söz kırık kalem bile kırık.

İnsanlık adeta bir obur gibi bitiriyor dünyayı
Ağaç yanmaya mahkum insan ölmeye mahkum
Yasalar el pençe artık sistem sistemlere mahkum
İnsanlık kan ağlarken adalet adalete mahkum.

Ufuk GÜNEY