Acı poyraz oldu sanki sözlerin,
Başım öne büküverdi, bilmedin.
Gâm ı yıktı, gözlerime gözlerin,
Damlaları söküverdi, bilmedin.

Gelip gidip, resimlerin süzerken,
Dişleriyle, dudağını ezerken,
Gönül gözü sevdalarda gezerken,
Yağmur gibi, döküverdi, bilmedin.

Her adımda yollarına kul oldu,
Sen gülünce, çiçek açan dal oldu,
Hüzünlendin, o da sarardı soldu,
Kederlere akıverdi, bilmedin

Bilincinde yanlış yaptı sanıldı,
Kimbilir ki, daha nasıl anıldı?
Sen kazandın, tuşa döndü yenildi,
Hayatından çıkıverdi, bilmedin.

Ne eliyle ellerine dokundu,
Ne bu aşktan nefret ile yakındı,
Seni senden, her bir şeyden sakındı,
Kendini de yakıverdi, bilmedin

Son vedayı eyledi bak yüreğim,
Ta omuzdan kopuverdi küreğim,
Çadırımda, yıkıldı son direğim,
Gönül hanem çöküverdi, bilmedin.

18 Ekim 2014 Mustafa USTA