Arşı alaya bakınca anlarsın hazanı
dökülmüş yapraklar Sokaklar kırlar sapsarı
Ademoğlu misali şu yaşayan doğa aslında
Belki gelmiyor insanoğlu dünyaya birdaha
Oysa açıyor bak hazan olan yapraklar dallarda

Şimdi bir gam hüzün gafletteyim
Koptumu insan arar tutunacak bir dalı
Yazık, sokakta dilenci misalidir bu hal
Oysa sararmış o yaprakları davet eder
Şu karşı dağların gazeli dökülmüş cıplak dalları

Rüzgar sürüklüyor yaprakları bir o bir bu yana
Ayrılmış yuvasından ona kaderemi yana
Yinede bir ümidi var bak, üzülmüyor nasıl ya!
Mevsimi geldiginde açacak dallarda
Namesini seslendiriyor gazel olan yapraklar kuşlarla

insanoğlu öylemi hiç vade geldimi biter bu dünya
Arkasından dökülen bir iki damla göz yaşıdır
Bitmiştir onun dünyalık işi neyse o onla gider
Umarım tutunacak bir dal olur ademoğluna
Dünyada yaşarken koruduğu ucsuz bucaksız doğa


Mustafa YILMAZ ANKARA/ 2014