Nazar mı değdi sevdam ’gül’ diyen sözlerine
Bülbül olmak zor geldi diye düşünüyorum
Gri hüzün bulutu düşmüş o gözlerine
Güneş görmez karanlık göle dönüşüyorum
Halbuki daha dündü yüreğine akardım
Tüm karanlık düşleri gülüşümle yakardım.



Ekim ayı dedikçe sararıp soluyorsun
Sürüklendin öteye düşen yaprak misali
Sanki gurbetçi gibi uzağa dalıyorsun
Gözlerin yumuk yumuk yüreğinse tasalı
Üzüm yaprağı gibi sarardıkça sarardın
Ben can suyu verdikçe yere düştün karardın.



Özlemin yokuşları erozyona uğradı
Duvar ördü, set çekti tutamadı ellerim
Akıp giderken sevda yüreğimi doğradı
Her parça dile geldi türkü doldu dillerim
Ağıdım arşa vurdu ay sallandı yerinden
Yıldızlar üzülerek inlediler derinden.



Bir zamanlar ellerin okşardı saçlarımı
Üşüyen saçlarımda sıcaklığın kalmadı
Asıyorum ’ olmaza ’ artık amaçlarımı
Kader denen örümcek seni bana salmadı
Ördü her bir yanını beni senden ayırdı
Tercih bile yapmadan bir tek seni kayırdı.




Ayvazım DENİZ