Kanatsız kuşlardı
Esaretin kovuğundan kaçan
Usulca ve eşkâli belirsiz
Kimliklerdi kıyı köşelerde
Serzenişi bitimsiz.

Biraz kin saklı idi
Bir o kadar öfke
Sevginin haşmetinde yüzen
Tarifi ihtimal dışı
Sıradanlıktan nasibini almamış.

Evet, suçtu
Suçluydu o
Bihaber görünse de
Emsalsiz kim varsa rol çalan.
Saadeti huşu içinde
Uzak nefretin can yakan
O hezimeti
Ve inanılmaz yakın
O naif yürek
Işığına maneviyatın.

Cümle kuş özgür
En az kanat açmışken
Mavi ufka
Kanatları bembeyaz
Bir gelin kadar beyaz
Hayaller duvak
Beşi bir yerde mutluluk
Olabildiğince uzak
Kâfir yalanlar
Dört dönerken yanı başında.

Mahcup bir tedirginlik
Baki geçmişten
Bir huzme ışık kadar yakın ve yalın
Sığınmışken hayallere
Altında o kırık kanadın.
Ne çare ey gönül
Tek kahramanı
O bitimsiz romanın;
Aşk kadar gerçek
İnsan kadar anlaşılmaz
Süslü maskelerin
Yürek burkan tınısı.