866 Bir ömür geçişte gitti…

hiç vakti ölçtün mü kirvem geçip gidişte yıllar
nedense gördüklerim bin bir yüreğin inlemesi üzen
birbirine yalakalık dönüyor hep bir parça ekmek için
ayakta durabilmek uğruna tüketiliyor beden
yüzüne tükürülmez-in çekilmez oldu elinden

nefsin oburluğu parmak basmaz ki yaraya
cebi doysa gözü doymaz arı edebi kapıya koymayan
sömürü çarkı çalışır ruh ve bedenleri çalarak
kim ne yaparsa yapsın köşe başları da onlara ayan
insanın içini çivi gibi oyarlar dayanabilirse dayan

eğri doğru bilmez ki onlar büyüttükçe büyütürler
hep alışılagelmiş kıymettir onlarda gurur kibir etken
umurlarında bile değil sen ben onlar çıkarın peşinde
akla gelmez bile ölüm her zaman onlara erken
tüm yollar onlar için açılır giderler pupa yelken

kim altından kalkabilir ki oburluk ta birinci devlerin
kök söktürür temelini kazır medet ya Allah demeden
umut tohumu çürütülerek robotlaştırılır insanlar
gel de yüzün gülsün elim kolum bağlı demezsen
bin bir dalavere ile yutturulur sonu açlıktır yemezsen

sığınılır aşka sevgiye güvenilir insanlara biteviye
kimseden tek bir menfaat umuş ta hiç istemeden
yanaşılır hayırlara koşulur garip kuşlara kardeşiz diye
uzatılan ellerde bayram heyecanı vurur davullar derken
omuzlarına da yük olur herkes rotadan çıkar dümen

beklersin heyecanla umut hayal ve kurguların la
bakarsın yutuyor seni geleceğini yaklaşır siren
sivri dişleriyle çakal sürüsü gibi tepende hazırlar
felek çarkını çalıştırır tutar eteğinden imdat demeden
küçük bir serçe gibiydin oysa seni kediler yemeden

kaldır başını da gör gerçekleri ne idin de ne oldun
bir ömrü tüketip bitirdin Allah’ın yoluna girmeden
elde avuçta ne var ne kaldı ki eyvahlar dan başka
her gördüğün şekil değiştiren bir şeytan hep aynı serüven
yap boz tahtası gibi her şey söyle nur doğurttu mu eben




(14.10.2014) AZAP…