Zamanla alışıyor insan her şeye
Acılarla gözyaşlarıyla ağlamaya
Hayatında yoksa artık benim yerim
Sol yanım acısa da koymaz bana.

Artık üzülmüyorum yokluğuna
İllede sen demiyorum ben artık
Sustu sana dair olan her şeyim
Artık çek git durma hayatımda.

Tükensin senden kalan her şey
Ne var sa al yanına tüm geçmişi
İstemediğin kadar güzel hayat
Sunmuşken sana bitirdin bizleri.

Sana dair yaşadığım ne varsa
Anlatmak istemiyorum artık
Her yanım öylesine susmuş ki
Sessizliğim bile ağlıyor sanki.

Artık karanlıkta kaldı gözlerim
Yokluğun sanki bir cehennem
Üzülsek te üzülmesek te artık
Biz zamansız ayrıldık sevdiğim.

Hani nerede kaldı verdiğimiz
Aşk sözleri nerede kaldı
Ettiğimiz büyük yeminlerimiz
Ne olur sevdiğim ne olur

Ben gitmeye kalksam da
Sen gitme benden sevdiğim
Sende gidersen benden
Bıraktığın yerde ölürüm ben.

Zamanla alışıyor insan
Her gün yaşayıp ölmeye
Bir gün sende alışırsın
Ayrılık çanlarını dinlemeye.

Ufuk GÜNEY