Böyle miydi o zamanlar,
Lamba varsa, GAZI yoktu.
Sözümü yaşayan anlar,
Yemek varsa, TUZU yoktu.

Tarla kıraç, arkada dağ,
İnek sütsüz, kırk kere sağ,
Kılçıklı fasulyede yağ,
Bazı vardı, BAZI yoktu.

Önlüğümüz yakasızdı,
Ayakkabıya su sızdı,
Kalem yoktu, hoca kızdı,
Defter yoktu, YAZI yoktu.

Öğretmen " Temiz ol " derdi,
Anam da " Kül Suyu " verdi,
Müzik dersi boş geçerdi,
Türküsü yok, SAZI yoktu.

Kibarlık yok, herkes yaban,
Nerde ceket, nerde kaban,
Para yok ki alsın baban,
Oğlanı yok, KIZI yoktu.

Süt tozunu sabah içti,
Elbisemi " Ebem " biçti,
Çocukluğum böyle geçti,
Zevki yoktu, HAZI yoktu.

Bayram, seyran gelmez dile,
Moral yoktu, yüzler güle,
Merhamet ve Sevgi bile,
Bırak çoğu, AZI yoktu.

Herkesten ayrı yemezdin,
Her bayram pak giyemezdin,
" Yemem, içmem " diyemezdin,
Cilvesi yok, NAZI yoktu.

Böyle idi köylerimiz,
Pek gülmezdi yüzlerimiz,
Hep yaraydı dizlerimiz,
Ağrı vardı, SIZI yoktu.

Bunlar gerçek... Gör ve işit,
Her şey tekdi, yoktu çeşit,
Herkes fakir, herkes eşit,
Mal da, mülkde, GÖZÜ yoktu.

Bildiğimiz, namus, ar’dı,
Cemiyeti benlik sardı,
Akşamları " Masal " vardı,
Televizyon, DİZİ yoktu.

Evde konuşan pederdi,
Yağlı yeri hep o yerdi,
" Sus, çocuk konuşmaz " derdi,
İsa’nın da SÖZÜ yoktu.