Sevda yağmurları yağdırmıştın sağanak sağanak
Sen benden uzaklaşıp yağmurlar da kesilince
Ansızın yalnızlık düşmeye başladı lapa lapa yüreğime
Sevdayı çeken bilirmiş
Sevmenin çilesini çekmeden
Sevmeyi sevilmeyi öğrenmek çok zormuş
Kopsun şimdi kıyamet yüreğimde isyanım sanadır yar…

Ağlamaktan gözpınarlarım kuruyup
Gözaltlarım torba torba isyan dolarken
Saçlarım ağarmaya yüz tuttu.
Yürekler dayanmasa da hasretine özlemlerine bir şeyler engel oluyor
Yemin etmiştim isyan etmemeye.
Sürükledin uçurumun kenarına ha düştüm ha düşeceğim
Yağmurlar da kıskanır oldu gözyaşlarımı
Hüzünlenince sanki alıp gitmek istercesine yağıyor durmadan
Kopsun kıyamet içimde
İsyanım gözyaşlarımı kıskanan yağmurlaradır

Ne hüznüm biter ne de günlerdir yağan yağmur
Aldım hüznümü de pencere kenarına
Gözyaşlarım yağmura karışırken
Dua ederim her yağmur damlasında özlemler bitsin
Ruhum sensiz ölüme susamış
Cehennem ateşinde yanmaya razı bedenim
Karanlıklarda kalan, dertleri kederleri çeken benim
Kopsa kıyamet ne çıkar.
Sensizliğe…
Özlemlere…
Bizi ayıran yollara isyan ederim…

Ey şafakla birlikte doğan güneş
Doğma artık isyanım sanadır kopsun kıyametim
Doğacaksan batıdan doğ yok et aciz ruhumu
İsyan ettirmeden kurtar
Yak kavur bedenimi
Utançtan kızarmasın yanaklarım huzurunda yanarken
Hiçbir şeyin anlamı yokmuş
Gün be gün eriyip yok olup giden bir canım var
Eriyip yok olsa da canım tek düşüncem içimdeki can kırıkları
Onlar da dağıtmıyor kafamda ki karanlık bulutları
Kopsun kıyamet ben kayboluşuma isyan etmeden
Kopsun kıyamet…


Mustafa KARAAHMETOĞLU
18.09.2014/Ankara