Karanlık çökmüş akşam vakti
Şehrin üstünde ışıklar yanıyor
Sıralanmış evler, parklar, yollar
kaldırımlardan tepeden farkedilmiyor

Güneş dağlarından aşıp
Bu günde veda edip gitti
Yatsı okunuyor minarelerinden
Her taraf ezân sesleri inliyor

Yorgun akşam sefalarında
Mevsimler aldatıyor herkesi
Öksürükler duyuluyor
Her bir evden çengelli

Ruhsuz duygusuz
Bir çocuğun bir çocuğun mutluluğu
Uçurtmasını kabettiği
Bir ilkbahar sabahı gibi

Gecenin ayazı çökmüş içime
Işıklar öylesine şerin üstünde
Güneşsiz günleri güneşin
Kasvetli buruk dağ esintileri

Boynunu bükmüş bir hanımeli
Yere bakan bir lale gibi
Düşünceli
Bakıyor arkasında bıraktığı izleri

Durgun kederler katmerli
Bir sevdanın adını koyduğu çocuk
Hani yırtardık karanlık geceleri
Uykusuz
Baş tacı ettiğimiz çocukluğumuz

Bir bardak suda boğardık kederleri
Yaprak dökümü, mevsim geçişi
Kızıl bir gül yolarken
Parçalardı elimizi bir gül dikeni


Sarıl sarıl iki elle hayatın
Sana verdiği tüm nimetleri

Karanlık gecesiyle koyun koyuna
Bak gökyüzü
Dağlarla yan yana
Ay baş olmuş yıldızlarına

Mehtap yola düşmüş
Karışmış kuruyan yapraklara
Ne dün kaldı elimizde
İçimizdeki umutlar gebe yarına

Bir can bir beden bu tende
Toprak gibi kutsal
Su gibi aziz
Kem sözler dilde sahibinin

Yaşamak varken dolu dizgin
Kanadı kolu kırık bir serçenin
Merhametinde saklı
Bir çocuğun avucunda

Seher vaktinde gül yaprağından
Kayıp toprağa karışan çiğ tanesi
Karanlık dağları aydınlatan güneş
Yarınlarda daha çok doğacak güneşiniz

Dudağının ucunda mutluluk
Dudağının ucunda ki tebessüm
Kıvrılan yapraklara yürüyen su
Nasılda meydan okuyor gecenin karanlığına

Can fukara tasında çorba
Bir dilim ekmek gibi kutsal
Kimsesizliğin durgun suyu
Akar durur dualarla bereket!

Ve ...Tanrısını geceleri korkusundan koynunda taşıyan çocuk.
Ve... uçurtmasını rüyasında uçuran çocuk.
Senin dualarında yağmurlarda bereket.
Senin avucunda pamucuklar uçuyor..
Ve.. kimsesiz gecelerinde serçe kuşları
Tanrının elinde seni uyutmak için!
Rüzgârlar nenni..
Dünyan koca dünya beşik ..

Nurten Ak Aygen
09.10.2014