Kelebekler misali gelip konduk dünyaya
Gördük güzel mi güzel herşey yerli yerince
Varamadan sırrına daldık tatlı rüyaya
Ömrümüzün hakkını vermedik yeterince
Hiç haber yok gidenden acep halleri nice


Daldan dala konarak gönlümüzü eyledik 
Dönüp bakınca düne pişmanlığı izledik 
Sorduk bir telaş ile nettik böyle neyledik
Yaşamın gerçeğini görmedik yeterince
Hiç haber yok gidenden acep halleri nice


Hayır sandık şerleri gaflet uykusu yaman 
Geç kaldık uyanınca dövdük dizi el aman
Gördük ki affetmiyor öyle kinci ki zaman
Cennetin güllerini dermedik yeterince
Hiç haber yok gidenden acep halleri nice


Dünyevi hayallerin çıkardık hep gözünü
İbretlik halimizin tülle örttük közünü
Durup da dinlemedik ataların sözünü
Olgunlaşıp kemale ermedik yeterince
Hiç haber yok gidenden acep halleri nice


Mutluluğu umarken nasıl da bedbaht olduk
Gül yaprağı gibiydik birden sarardık solduk
Neşe huzur yerine dertle kederle dolduk
Gönlümüzce sevinip gülmedik yeterince
Hiç haber yok gidenden acep halleri nice


Eş dost akraba için dağla deniz aşmadık
Gülümseyip garibe yardımına koşmadık
Dertleriyle ağlayıp sevinciyle coşmadık
Gönül minderimizi sermedik yeterince
Hiç haber yok gidenden acep halleri nice


Yaşadı onca yılı herkes kendi huyunca
Gelecek zehir oldu nefsimize uyunca 
Akıl başa gelir mi selâmız duyulunca
İnsana kıymet verip sevmedik yeterince
Hiç haber yok gidenden acep halleri nice








g.öz))