Güzeli güzel yapan, sanma kaşı gözüdür
Onu zarif gösteren,  bir çift tatlı sözüdür


Hak yolundan ayrılan, iğva ile puslanır
Gaflete düşen insan, musibetle uslanır


Doğru menzile yürü, verme sakın hiç mola
Nefsin peşinden koşup, takma iblisi kola


Her sözü düşünüp de, varmalı bir karara
Vicdanını dinlersen, uğramazsın zarara


Benlik öne geçmeden, tutmalı yakasından
Benim diyen garibin, geçilmez cakasından


Kin öyle bir ateş ki, yaktı mı külün kalmaz
Gel gör ki insanoğlu, hiçbir önlemi almaz


Nankör ise bir kişi, hiç düşünme kaç derler
Mantıklı düşünenler, ne güzel laf ederler


Özünde varsa balın, süzülür her sözüne
Güneş olup doğarsın, tabiatın gözüne


Hainlerin gönlüne, her an bir baykuş konar
İş işten geçmeden git, kırdığın kalbi onar


Rızkı veren Allah’tır; el uzatma harama
Yalan dolan var ise, edep hayâ arama


Fitne fücur çok ise, dirlik olmaz dünyada
Fikir ayrı ayrıysa, birlik olmaz dünyada


Kibrin yılan olup da, çöreklenirse sola
Daim zehrini kusar, meyletme sakın ola


Öfke bir kasırgadır, esti mi yıkar geçer
Nefsine düşkün isen, mutlaka seni seçer


Sanma ki hain gönül, her dem huzurlu olur
Fesatlık denen kurtçuk, içten kemirir durur


Hayır, hasenat ile, belayı sav başından
O zaman tat alırsın, ekmeğinden aşından


Herkese güvenerek, asla yola çıkılmaz 
Birkaç densiz söz ile doğru olan yıkılmaz


Büyük söyleme dilim, meyve toprağa düşer
Böbürlenen gönüller, boş bir gururla şişer


Dost diye bildiklerin, bir bakarsın ki düşman
Verdiğin vakte yanıp, olursun hepten pişman


Kalbin delikanlısı,  erkek kadın gözetmez
Mert olursa bir kişi, haksıza boyun eğmez


Söz gümüş sükût altın, boş konuşansa cahil
Gönül denen deryada, yüzer hep fikri ehil


Dengeyi kuramazsan, akıl ya da yürekle
Kaba kuvvet deneme, şuursuz bir bilekle


Hata insana mahsus, lakin yapmayacaksın
Yanlışa meyil verip, yoldan sapmayacaksın


Akıl akıldan üstün, fark var her bir fikirde
Düşünmeden konuşma, hikmet ara zikirde


Doğrular güneş olup, yanlışı soldurmalı
Gönül kasveti değil, umudu doldurmalı




Güler Öz
g.öz))