bugün ufuk çizgisine takıldı gözlerim
isteyip de yapamadıklarım ın
cetvelinde ki silik geçen günler di
beni benden aparan

küçük bir damla birikintisi
taşkın Nehire vesile
vede
bize bırakılan miras tı hüzün

onu bunu bilmem ama ?
bana ağlamak yakışmazdı ?
olsam da kanser nöbetlerine esir ?
olsam da umudun tükendiği
yerin en son durağı ?

o anda !
geri de kalan silik gölgelerim
geldi aklıma
birde helallık istiyeceklerim

kendi gölgem di kendi kendimin
ayaklarına dolaşan
yani
ölüm !
tuzağını
hazırlayacağı kadar hazırlamıştı
süresi doluk
vadesi olmayan his !

keşk
göz kapaklarıma dadanmasaydı.
kanatı kırık renksiz kelebekler ?
yolsa beklermiydim
güneşin tehir li kalan
renk körlülüğünü ?

özde
tamamlamıştı görevini
tas-tamam
yinede direnmeliyim
yaşam beklentisi bitmeyen
Yusuf misali !

yılgınlığa mahal vermeden
varacaksa
ondan sonra
varsın gelsin ölüm

başım gözüm üstüne
gözüm başım üstüne


Kadir Haktan TÜRKELİ