sararmış yapraklardı dökulürken damla damla
gözlerimden,Aras ın derinliğine
saman arabasının tozu ,topragina bülendiğim
günler geldi aklıma !
tepeden
tırnağıma
bir hoş !

govdesini siper eden
kara ağaç’ın dallarına bağladım
seher yelini
koparıp saldılar
karanlığın derinliğine
beklenen umutlarımı

öyle ya ?
nice tozlu,topraklı yollardan geldik
nefes nefese
günü kara,
ay-ı gününden karaya boyalı
buhranlı günlerdi
çiğer dağlayan

uzun kavak ağaçlar uzanırdı
çeltik arkın da yorgun ve argın
rahat değildi kök saldığı
vede
küstüğü toprağından bezgin ve argın
ama ! yan yana
el-ele !
kardeşcesineydi

Ağustos-böceyi
olmayan ova mı olurmuş?
kurbağa şarkilari
bostan bozumuna
inat

döşşeğinde büyümeden ölen
turuncu kanat kelebekler
uçuşur du
menekşe yaprakların da
çırpınarak teker teker
aç çocuklar koynun da ölen Yusufcuk’lar gibi
çıplak
ve
yalın

bizim buralarda
namluların uçundan
D Ü Ş E R
sessiz Kızıl yapraklar biliyormuydun ?

zaten
KIZIL bize emanet
biz’de K I Z I L A


Kadir Haktan Türkeli