boğucu,hayasız haylaz bir kış günüydü !
zamansız zamana gebe !
kayıp anosun da peş peşe ölüm haberi
kulak zarlar da matkap delgisi
tuzaklanmıştı mayınlı zik-zak lı yollar
ağlıyordu resmen pus’lu, tipi’li hava
yitip giden vicdan
ölen se genceçik insan

balık çırpıntısi tekin yüreğim
kurumuştu nefessiz nefesler de
ki
sesler !
kurumuş boğazlarda çözülemiğen
kör düğüm
inceldikçe inçelen hesapsız tuzak
yaprak titreme sesleri gibi
alıngandı dil !

çok uluslu yan !
çekimsiz
devran

öz de !
hüzünlere alışıktı
ağlamaz bellediğim suskun gözlerim
o gün tutturamadım
sorguladım gün boyu
neydik
ne olduk ?

bilinçi ni
yitiren beyin
içindeyse şaşkın şaşı düşünce
o !
anda
bir devrim marşı geldi aklıma
Latin makamı olsun istedım
dedim ya !
bugün hayasız bir kış mevsiminde
kar kütlesi döküyor
çatıdan
tabutların üstüne

öyle ya !
ne kar izlerini kapattı gidenlerimizin
nede kurt ulamaları,
yanılttı
bizi !

bir
el bile sallıyamdık ?
bir el !
güle güle yiğitler !
güle güle yoldaşlar !


Kadir Haktan Türkeli